.thumbnail.gif)
Opening school Baruun-Urt, donderdag 9 oktober 2008
19 October 2008
Op donderdag 9 oktober 2008 is de school in Baruun-Urt officieel geopend. Dirk en Dirk-Jan waren bij deze opening aanwezig. Middels dit verslag willen zij u graag op de hoogte brengen van hun bevindingen bij deze indrukwekkende gebeurtenis.
De reis erheen.
Op maandag 6 oktober kwamen we via Peking aan in Ulan-Bator, de hoofdstad van Mongolië.
We werden op de nationale luchthaven Chinggis Khaan verwelkomd door het hetzelfde team dat ons vorig jaar begeleid heeft tijdens onze 3000 km. lange reis door Mongolië.
Van Ulan-Bator naar Baruun-Urt is ca. 600 km. rijden. Het eerste gedeelte is asfaltweg en daarna is het onverhard. We besluiten om dinsdagmorgen vroeg te vertrekken. Als we om ca. 9 uur vertrekken sneeuwt het behoorlijk en is Ulan-Bator onder een dikke deken van sneeuw bedekt. Eerst even tanken en inkopen doen voor onderweg. De bedoeling is dat we vandaag proberen aan te komen in Önderhään, een stadje dat ongeveer op de helft ligt van onze reis naar Baruun-Urt. Onderweg gaat het steeds harder sneeuwen en we kunnen niet harder rijden dan 20 km. per uur. Dirk-Jan vindt het niet erg om onder deze omstandigheden in onze 4-wheeldrive jeep van Russische makelij te rijden. Het is wel een prachtig gezicht, Mongolië in de sneeuw, met in het landschap de kuddes geiten, schapen en kamelen en de gertenten waarbij rook uit de schoorstenen dwarrelt.
’s Avonds om 11 uur komen we in Öndörhaan aan en moeten behoorlijk op de deur van het hotel ( nou ja, hotel; er staan een paar bedden) bonken om nog binnengelaten te worden. Geen eten, want de keuken is al uren dicht. Dan maar een diner van zelf meegebrachte broodjes met een glaasje wodka; je moet toch wat.
Na een korte nachtrust vertrekken we woensdagochtend 8 oktober richting Baruun-Urt. Het is prachtig weer dus dat belooft een mooie rit te worden.
Onderweg zien we veel kamelen die dik in hun wintervacht zitten en helpen we een nomadenfamilie met het trekken van hun vrachtauto uit een diepe greppel. De vrachtauto zit vol met schapen en geiten.
’s Avonds om 8 uur komen we in Baruun-Urt aan. Daar is op ons gerekend. We hebben een ruime tweepersoonskamer en na een uitgebreid Mongools diner bestaande uit veel vlees en veel wodka gaan we heerlijk slapen. De opening van de school de volgende dag is pas om 3 uur in de middag, dus we kunnen uitslapen.
We hadden van de projectmanager van Save the Children Mongolia de strikte opdracht om ’s morgens niet naar de school te gaan kijken. Om ons te vermaken had ze een bezoek aan het plaatselijke museum voor ons geregeld. Daarna hadden we een lunch met de gouverneur van de provincie Sukhbaatar, waar Baruun-Urt de hoofdstad van is.
Voor de beeldvorming: de provincie Sukhbaatar is qua oppervlakte ruim twee keer zo groot als Nederland en er wonen in totaal ca. 54.000 mensen, waarvan 17.000 in Baruun-Urt en er is geen kilometer verharde weg. Toen Dirk de gouverneur vertelde dat Nederland half zo groot is als zijn provincie en dat er bijna 17 miljoen mensen wonen, was het enige dat hij kon zeggen: whow, wat een drukte.
De opening van de school.
Om drie uur werden we verwacht bij de school. Toen we daar aankwamen zagen we een prachtig blauw/groen gekleurd gebouw met bij de entree allemaal ballonnen en honderden kinderen, ouders, grootouders en leerkrachten. Het zag er heel feestelijk uit. We moesten meteen plaatsnemen op het bordes van de school want ze stonden al op ons te wachten.
Er werden allerlei toespraken gehouden door diverse hoogwaardigheidsbekleders en Dirk-Jan en Dirk werden behoorlijk in het zonnetje gezet. Zo kregen ze beiden een prachtige Mongoolse jas, Dirk-Jan een van groen vilt en Dirk een van blauwzilver zijde.
Dirk hield een toespraak in het Engels, die door onze tolk in het Mongools werd vertaald. Daarna heeft Dirk voor alle moeders die hun kinderen naar deze school brengen een traditioneel Mongools lied gezongen.
Vele anderen zongen en speelden traditionele liederen.
Hierna werd met een gouden schaar het lint doorgeknipt en was de school officieel geopend. Tussen de bedrijven door heeft Dirk nog een interview gegeven aan de Mongoolse televisie, dat ’s avonds uitgezonden is.
Naast de hoofdingang van de school hangt een groot bord met het logo van onze reis “Kilometers voor kinderen” met uitleg over deze reis en de sponsoring van deze school.
Na de officiële opening volgde een rondleiding door de school. Deze zag er werkelijk prachtig en kleurrijk uit en de kinderen waren al volop aan het spelen in de ingerichte lokalen.
De school bestaat uit drie lokalen, een keuken, sanitaire voorzieningen, een gymzaal en een muzieklokaal.
Tevens is er een lokaal voor zieke kinderen en zijn er aangepaste sanitaire voorzieningen voor gehandicapte kinderen. De school is geschikt voor 75 kinderen van 3 tot 7 jaar en heeft een regionale functie. Er hadden zich nu al 86 kinderen aangemeld en de verwachting is dat dit er nog meer zullen worden. Na afloop van de rondleiding werd ons een borrel aangeboden in de lerarenkamer. Omstreeks 6 uur in de namiddag was de opening afgelopen en verlieten we met een zeer voldaan gevoel het schoolterrein.
Blijft toch best indrukwekkend om zo’n heel nieuw pand in deze omgeving te zien staan.
’s Avonds werd ons door Save the Children Mongolia een galadiner aangeboden waarbij ca. 60 genodigden aanwezig waren. Na een heerlijk diner, de vele liederen die iedereen zong (Dirk moest zijn Mongoolse lied nogmaals ten gehore brengen), de vele toespraken en niet al te veel wodka gingen we moe maar zeer tevreden om een uur of 12 naar bed.
De reis terug.
De volgende morgen, vrijdag 10 oktober liep de wekker om 5 uur af. We wilden om 6 uur vertrekken, omdat we deze dag de 600 km. naar Ulan-Bator in één keer moesten afleggen. Ons vliegtuig naar Peking vertrekt namelijk morgenochtend en die willen we niet missen.
Om half zeven vertrekken we met een prachtige zonsopgang. We worden uitgezwaaid door mensen van Save the Children en met een gevulde picknickmand vertrekken we met de opkomende zon in onze rug.
Ondanks de haast die we hebben kunnen we het niet laten af en toe te stoppen om foto’s te maken van het Mongoolse landschap in de ochtendgloren. Werkelijk fantastisch.
Onderweg gaan we langs bij een ander schoolproject van Save the Children in het dorpje Mönhhään, een klein dorpje in de middle of nowwhere. Hier krijgen de kleuters les in twee aan elkaar gekoppelde gertenten. Ze zingen liedjes voor ons en we drinken melkthee.
Daarna gaan we weer snel richting Ulan-Bator. Onderweg gaat de jeep van Dirk-Jan koken. De v-snaar is gebroken. Gelukkig hebben we een reserve bij ons en kort daarop rijden we weer.
Tijd om te lunchen gunnen we ons niet, dus doen we een bakkie koffie en een broodje tijdens het rijden. Een lekke achterband wordt verwisseld en als het al donker is en we nog ongeveer 150 km. moeten rijden, geeft Dirk-Jan voor het eerst deze reis het stuur over aan Dirk. Mag die ook nog een stukkie rijden. ’s Avonds om 10 uur komen we in Ulan-Bator aan. Moe maar blij dat we op tijd zijn voor het vliegtuig morgenochtend naar Peking.
De vliegreis naar Peking en vandaar naar Amsterdam verloopt uitstekend. Zondagmiddag 4 uur landen we op Schiphol en worden opgehaald door Inge, de vriendin van Dirk-Jan en Trudy, de vrouw van Dirk.
Tot slot.
We kijken terug op een geweldige ervaring waarbij we zeer onder de indruk zijn van de blijheid en dankbaarheid van de mensen in Baruun-Urt met de ingebruikname van hun nieuwe school. We bedanken bij deze alle sponsoren en anderen die dit mede mogelijk hebben gemaakt.
We kijken terug op een geweldige ervaring waarbij we zeer onder de indruk zijn van de blijheid en dankbaarheid van de mensen in Baruun-Urt met de ingebruikname van hun nieuwe school. We bedanken bij deze alle sponsoren en anderen die dit mede mogelijk hebben gemaakt.
top
22 October 2008 at 8:46
Mooie afronding van een aansprekend project mannen! Ook leuk om later nog eens van na te genieten.
3 November 2008 at 14:04
dag heren
tof om het verslag te lezen, en (een paar ) foto’s te zien!!
prachtig project, voor een hopelijk mooie toekomst, voor heel veel kinderen.
en knap stuurwerk door die sneeuw mr. yuan!
ik ga morgen vanuit n-o india naar Nepal.
good road en tot ziens
mr, li on
3 November 2008 at 14:53
alle foto\’s zijn inmiddels zichtbaar,
wat een mooie jasjes, en blije gezichten!
top