.thumbnail.gif)
Dag 32
6 July 2007Woendag 04-07
Fotos maken voor de Gids kok en chauffeur. De Akela (gids) weet precies wat ze wil. De kap van de T-ford moet omhoog! Alle foto’s worden gechecked door haar en er zit 1 goeie tussen. Pffff gelukkig maar…
We printen de foto’s en gaan op pad…….om 12.40 dat wordt geen recorddag vandaag.
We rijden over de 2e bergpas richting Tsaganuur, deze weg is echt heeel slecht met veel grote stenen en kuilen… de Vito heeft het zwaar. De hoofdroute kunnen we niet nemen omdat er een brug over een rivier niet begaanbaar is. Dus we zijn verplicht deze route te nemen.
Iedereen helpt om de losse grote stenen te verwijderen.
Het gaat echt meter voor meter
Elke keer weer kijken wat de beste optie is voor de Vito, en dan kunnen we weer 5 meter.
We hebben bijna alle zware bagage in de Porgon gedaan zodat de Vito maximale grondspeling heeft. Toch loopt de Vito hier zn eerste deuk op (sorry Rob). De Porgon loopt steeds warm en wil dan niet meer starten. De T-ford heeft nergens last van en hobbelt lekker overal overheen.
Aan de top van de pas nemen we een lunch. We hebben bezoek van een Mongoolse gouverneur, en van een heleboel Yaks.
Daar hoort een glaasje wodka bij.
De Yaks vinden onze lunch ook erg interessant.
De kok jaagt de Yaks weg door ze een klap te geven met een waterfles…Echt een lachen gezicht!
Alles bij elkaar echt een bizarre bergpas!! We hebben inclusief lunch 6,5 uur gereden over 26 km.
Niet normaal meer.
Dit is de buurt van een kolenmijn, er is hier een heel dorp met allemaal mensen die in de mijn werken.
Alle kinderen willen poseren voor de foto
Het is weer een schitterend landschap
top
6 July 2007 at 19:04
Verschrikkelijk onder de indruk lees ik het dagboek. De foto’s zijn zo prachtig mooi en jullie schrijven heerlijk!!!
Ik smul van de verhalen! Wat een beleving…
XxX
6 July 2007 at 20:33
Vol bewondering de verhalen gelezen en de foto’s bekeken.
Wat een monstertocht , petje af. Liefs, Elly
6 July 2007 at 21:49
hoi
wat een mooie fotos weer, wauw nog 130 km en dan nikita land in (elton john).jullie zijn al weer een maand onderweg.
missen jullie de speeltoren al? het is hier in nederland
takke weer,het lijkt wel herfst.oe ist et daar?
trudy kwam een woensdag effe langs voor een koppie en haar foto-album van mongolie was klaar,super mooi.
hier een klein mopje,hihihihi
Een Nederlandse toerist in Egypte wil eens een tocht door de woestijn maken op een kameel. Dus huurt hij een kameel, maar hij weet niet hoe hij het beest moet laten lopen. “Het is heel eenvoudig,” zegt de kamelenverhuurder: “Als je `poeh’ zegt, gaat hij lopen, als je `poehpoeh’ zegt gaat hij harder lopen, en als je `amen’ zegt, stopt hij.” De Nederlander klimt op de kameel en zegt: “Poeh”. En inderdaad, de kameel begint te lopen. Een eindje verder de woestijn in zegt de man: “Poehpoeh.” En de kameel gaat inderdaad harder lopen. Opeens ziet de man verderop een afgrond opdoemen, maar in zijn paniek is hij vergeten wat het woord was om de kameel te laten stoppen. De man weet dat hij te pletter zal vallen en heeft nog net tijd voor een schietgebedje. Zodra hij het woord “amen” uitspreekt, staat de kameel stil. Vlak voor de rand van de afgrond! De man wist het zweet van zijn voorhoofd en zegt: “Poehpoeh!”
lullig he!
ik ga weer verder, reizigers weer een goede reis verder
mazzel groetjes
7 July 2007 at 11:24
He Mannen,
Wel te gek van die gidsen…
Nou… Priviet dan maar
Tijd om de land der Tsaren te betreden !
Veeeel plezier, nog ff zwaaien naar Mongolien. Wat wij ervan zagen was prachtig…
7 July 2007 at 12:04
Afscheid van Mongolië. Hallo Rusland! We hopen dat jullie nog heel veel moois tegemoet gaan. Weinig pech hebben en weer genieten van de verschillende landschappen en culturen. Wij vinden het fantastisch om hier thuis te zien hoe het bij jullie gaat. Petje af hoe jullie deze reis maken. Good luck!
7 July 2007 at 16:46
Wat een vreselijke tocht! Leuk dat zo’n gouverneur bovenaan de pas kwam buurten; klinkt heel geciviliseerd, alsof hij is komen aanrijden over geasfalteerde wegen.
Is er een schooltje in dat dorpje, of worden de kinderen elke dag met een busje vervoerd?
Goeie reis in Rusland en hopelijk betere wegen: “poehpoeh”.
Groetjes, Karen
7 July 2007 at 19:08
Af en toe schiet ik echt in de lach als ik jullie verhalen lees. Gewoon vanwege alle vreemde, gekke, bizarre, ongelooflijke dingen die jullie tegenkomen.
Soms ontroerend: een meisje wat niet kan praten, maar wel een liedje zingt. Dat voel je al in je buik bij het zien van de foto.
Schapen boven op een volle vrachtwagen gesnoerd, of met zessen (of waren het er acht?)tegelijk aan/op een brommer gebonden. Maar een klein geitje, die de overtocht over de berg nog niet kan maken, mag in de veilige, warme jas van de herder! Zulke dingen zijn toch geweldig!
Soms ook komies: werkelijk alle hens aan dek om stenen te ruimen, teneinde de Vito 5 meter vooruit te krijgen.
Dat verzin je toch niet! En dan “hobbelt het fordje lekker overal doorheen”. Volgende keer een T-ford mee als volgauto!!
Af en toe zou je bijna denken sommige verhalen met een korreltje zout te moeten nemen, maar de foto;s tonen het bewijs dat jullie echt al deze avonturen beleven.
Hee kanjers, sukses in Rusland enne… met het zelf koken.
Knuffel van Tiny
Tiny
8 July 2007 at 0:36
Hi Mannen,
Groetjes uit New York!!!
Leuk dat we jullie ook vanaf de andere kant van de oceaan kunnen volgen.
Tot ziens in Moskou (zegt mams)
Dikke kus Roos & Trudy